مالزی نسبت به یکپارچه بودن گواهی حلال با اندونزی امید بسته است

مالزی یک امید بالایی بر این امر بسته است که برای تقویت تجارت دوجانبه گواهی حلال دو تا کشور را یکپارچه کند.

در حال حاضر اندونزی وقتی گواهی حلال مالزی را مستقیما قبول می کند که فقط مربوط به کالاهای صنعتی باشد، از قبیل روغن نخل. اما سایر محصولات کاربری نهایی (end-user) مالزی قبل از عرضه در بازار این کشور باید انواع آزمایش را طی کند تا گواهی حلال از مجلس علمای اندونزی و لوگوی حلال از آژانس غذا و داروی اندونزی را کسب کند.

برای این منظور مسؤولین دو تا کشور در حال تجدید نظر کردن بر فرایند گواهی حلال در هر دو کشور تا از عدم بهینگی واردات و صادرات در آینده جلوگیری کنند.

وزیر تجارت بین المللی مالزی آقای مصطفی محمد در لابه لای نمایشگاه حلال در کوالالومپور روز چهار شنبه 5 آوریل 2017 گفت: ما دوست داریم کالاهای بیشتری به اندونزی بفروشیم و ما نیز از کالاهای اندونزی بیشتری در مالزی استقبال می کنیم.

وی افزود: اندونزی از وجود گواهی حلال کشورما مطلع است اما باز هم مسوولین آن کشور انواع مراحل آزمایشی را گذاشته است تا مردم کشورما آن را طی کنند.

مدیر معاونت آنالیز آژانس غذا و داروی مجلس علمای اندونزی خانم موتی آرینتاواتی گفت: طرف اندونزیایی در حال ساده کردن فرایند گواهی حلال برای محصولات وارد شده از مالزی هستند.

وی اظهار کرد: ممکن است برای ما لازم لازم نباشد که محل تولید را بازدید و بررسی کنیم و به جای آن کافی است فقط مدارک این محصولات را بررسی کنیم. اما با این وجود این طرح باید رسما مورد قبول و اعلام شود.

در ماه آگست سال گذشته، نخست وزیر مالزی آقای نجیب رزاق گفت وی متعهد است در آینده نزدیک تجارت دو تا کشور را تا 30 میلیارد دلار برساند.

بر اساس گزارش وزارت تجارت اندونزی، حجم تجارت مالزی و اندونزی بین سال 2013 تا 2016 سیر نزولی از 24 میلیارد دلار تا 14 میلیارد دلار داشته است.

آقای ابو بکر کویاکوتی مسؤول سازمان توسعه تجارت مالزی گفت: ما می دانیم بازار اندونزی بسیار وسیع است اما مشکلات فنی در پذیرش گواهی حلال وجود دارد.

وی افزود: استاندارد های متفاوتی در گواهی حلال دوتا کشور وجود دارد و ما باید آن را حل کنیم.

طبق گزارش یک رسانه ای تجاری در دبی که با شرکت رؤوترز همکاری دارد، یکی از مشکلات بازار کشور های با جمعیت مسلمان عدم استاندارد یکسان در گواهی حلال می باشد. این مسأله باعث پیچیدگی در بازار و عدم تأمین تقاضای مشتریان مسلمان نسبت به غذا های حلال است.

علاوه بر آن وجود سازمان های تأیید کننده حلال بودن کالا که از هم دیگر مستقل کار می کنند و اکثرا معیارهای داوری آنها روشن نیست، مشکل را بر آن می افزاید.

در سال 2015 مخارج مشتریان مسلمان جهان نسبت به مواد غذایی و نوشیدنی با گواهی حلال به 1.1 تریلیون دلار رسیده است و درآمد چنین محصولات با گواهی حلال حدود 415 میلیارد دلار پیشبینی شده است.

منبع: روزنامه The Jakarta Post April 10 2017

اطلاعات و داده های نفت و گاز اندونزی به صورت آنلاین خواهد شد

طبق مقررات جدید که امسال صادر می شود، دولت اندونزی قدم های کشور های دیگرمثل مکزیک و نروژ و اوسترالیا را تبعیت می کند، که اطلاعات و داده های مربوط به میدان های نفت و گاز خود را به صورت آنلاین در اختیار کاربران عضو شده می گذارد.

در حال حاضر وقتی یک شرکت خارجی به میدان های نفت و گاز اندونزی علاقه مند باشد، باید به اندونزی سفر کند و عضویت بگیرد تا اطلاعات و داده های مربوط را خریداری کند. با مقررات جدید  دولت می تواند کدام داده ها در اختیار عام قرار می دهد و کدام حفظ می کند.

جذابیت سرمایه گذاری در حوزه نفت و گاز اندونزی در سال های اخیر کاهش یافته است. بعضی از علتهای آن کاهش قیمت جهانی نفت و گران بودن هزینه عملیات کفش و شناسایی مناطق نفتخیز که نرخ موفقیت آن تنها 31 درصد است.

سال گذشته سرمایه گذاری در نفت و گاز بالادستی از 15.09 میلیارد دلار در سال 20015 به 12.01 میلیارد دلار کاهش یافته است.

منبع: http://www.thejakartapost.com/news/2017/04/06/data-from-indonesian-oil-gas-fields-to-be-accessible-online.html

 

مقررات جدید امیدی برای پروژه های حوزه زمین گرمایی می بخشد

مقررات جدید دولت اندونزی امید جدید را برای انجام پروژه های نیروگاه زمین گرمایی می بخشد، که این مقررات ریسک های بالای سرمایه گذاران در عملیات اولیه کشف و شناسایی منابع زمین گرمایی اندونزی را کاهش می دهد.

اندونزی مقررات دولتی به شماره 7/2017 را در باره انرژی زمین گرمایی برای استفاده های غیر مستقیم ماه گذشته تصویب کرده ولی به تازگی آن را اعلام کرده است.

این مقرراتی است که سرمایه گذاران تا به حال منتظر آن هستند. آن سرمایه داران تا به حال از ظرفیت منابع زمین گرمایی اندونزی مطلع هستند اما به خاطر بالا بودن ریسک آنها برای تصمیم گیری سرمایه گذاری حاضر نیستند.

بر اساس این مقررات جدید، توانایی فنی و مالی یک شرکت مورد محور انتخاب شدن در مناقصات خواهد بود. در حالی که قبلا ارزان بودن هزینه/تعرفه دلیل انتخاب شدن در مناقصات بوده است.

مدیر اتحادیه زمین گرمایی اندونزی آقای ابدی پورناما در مصاحبه با روزنامه جاکارتا پست گفت: این مقررات جدید سرمایه گذاران را از ریسک بالا سرمایه گذاری در امان نگه می دارد زیرا دیگر آنها در محاسبات اولیه که موجب عدم پیشرفت آنان در انجام پروژه ها می شود، خطا نمی کنند.

وی افزود: قبلا فقط آنهایی که ارزان ترین تعرفه را پیشنهاد می کردند در مناقصات برنده می شدند. در چنین شرایط به عنوان مثال یک شرکت بر مبنای تولید احتمالی 100 مگاوات تعرفه 11 سنت آمریکایی هر کیلووات ساعت را پیشنهاد می کند. ولی پس از انجام عملیات اولیه معلوم شد که ظرفیت تولید تنها 30 مگاوات است. پس آن تعرفه پیشنهاد شده درست نبوده است و بدین خاطر پروژه ادامه ندارد و شرکت باید به فکر قطع ضررها باشد.

به گفته مدیر این اتحادیه، وی با وزارت انرژی و منابع معدنی دارد همکاری می کند تا توافقی بر سر چگونگی تعیین تعرفه  برای قرارداد پروژه های 30 ساله که بر اساس نتایج عملیات کشف و شناسایی میدان ها باشد، حاصل شود.

وی گفت: ما تلاش می کنیم از عدم پیشرفت پروژه ها در آینده جلوگیری می کنیم. پس قیمت ها فقط بعد از انجام عملیات اولیه و بررسی ظرفیتها و به دست آمدن نتایج تحقیقات و بررسی و بر اساس تعرفه feed-in، تعیین خواهد شد.

این مقررات جدید نیز اختیارات کلیه میدان های زمین گرمایی را از دست دولت سطح استانی به دولت مرکزی برمی گرداند. زیرا که آژانس های دولتی در سطح استان اکثرا توانایی و منابع انسانی مناسب برای ارزیابی این پروژه ها ندارند.

انرژی زمین گرمایی از حرارت داخل زمین حاصل می شود. این میدان ها می تواند انرژی با ثبات تولید کند و تقریبا آلودگی نیز نولید نمی کند. این انرژی می تواند جایگزین سوخت های فوسیلی باشد.

علی رغم وجود ظرفیت های بالا این کشور در منابع انرژی زمین گرمایی، اما سالها این ظرفیت در حدود 330 میدان های موجود سراسر کشور به خوبی استفاده نشده است.

دولت اندونزی پیشبینی می کند این کشور دارای 29 گیگاوات منابع زمین گرمایی است، اما تا به حال فقط 1500 مگاوات انرژی از این منابع از بدو تأسیس اولین نیروگاه زمین گرمایی در گاروت جاوه غربی در سال 1982 حاصل شده است.

منبع: روزنامه The Jakarta Post 5th April 2917

شرکت برق ملی اندونزی پی ال ان به تکنولوژی گاز عایق فرعی رو آورده است

این شرکت ملی حدود 63 میلیون دلار از بودجه دولت برای ساخت ایستگاه گاز عایق فرعی (high-voltage gas insulated substation) با ولتاژ بالا جهت تأمین نیاز برق جاکارتا و بکاسی اختصاص داده است.

آقای روبرت آپریانتو یکی از مدیران این شرکت گفت: این ایستگاه فرعی در زمین با وسعت 5.3 هکتار در منطقه راوالامبو بکاسی جا می گیرد و دارای 500 کیلو ولت  interbus transformers بعد از اتمام ساخت در سال 2018 خواهد شد.

وی در افتتاحیه شروع این پروژه افزود: معتقدیم این تکنولوژی می تواند نیاز های برق مردم و صنعت در این مناطق را تأمین کند.

تأمین کننده تکنولوژی gas insulated switchgear برای این پروژه شرکت PT Siemens Indonesia می باشد.

مدیر پی ال ان جاوه غربی آقای مرتقی شمش الدین گفت: در چند سال اخیر نیاز های برق جاکارتا سالانه 6.5 درصد افزایش یافته است. ایجاد این ایستگاه فرعی نیاز های آینده را تأمین خواهد کرد.

این پروژه سومین پروژه بعد از دو پروژه مشابه در منطقه دوری کوسامبی و پریوک می باشد، و پروژه بعدی در موارا کارانگ شروع خواهد شد.

از این پروژه ها انتظار می رود نیاز برق در ساعات عوج مصرف تأمین شود و از قطعی برق در این ساعات جلوگیری شود.

منبع: http://www.thejakartapost.com/news/2017/04/05/pln-shifts-to-gistet-technology-to-offset-power-demand-hike-in-bekasi.html

به آژانس ها در اندونزی گفته می شود برای 10 مقاصد گردشگری جدید را بسته های توریستی ارائه کنند

به آژانس ها در اندونزی گفته می شود برای 10 مقاصد گردشگری جدید را بسته های توریستی ارائه کنند

دولت اندونزی به آژانس های توریستی و شرکت های هواپیمایی این کشور گفته است که بسته های توریستی به 10 تا مقاصد گردشگری را به عنوان بالی های جدید ارائه کنند. این ده مقاصد گردشگری در حال توسعه دولت می باشد.

آقای هیرامشاه سامبودی مدیر بخش مناطق با اولویت در وزارت گردشگری گفت: به عنوان مثال اگر تا به حال آژانس ها دو بسته گردشگری به بالی و یک بسته به مانادو معرفی می کنند، حالا باید شروع کنند دو بسته برای مانادو و یک بسته برای بالی ارائه کنند.

وی افزود: لذا حمل و نقل هوایی شامل هواپیما ها و فرودگاه ها باید بیشتر توسعه یابد چون اکثر گردشگران با هواپیما سفر می کنند.

10 مقاصد گردشگری جدید عبارت اند از: دریاچه توبا در سوماترای شمالی، تانجونگ کلایانگ در بانکا بلیتونگ، تانجونگ لسونگ در بانتن، هزار جزیره در جاکارتا، بارابودور در جاوی وسطی، کوه براما، تنگر و سمیرو در جاوه شرقی، ماندالیکا در نوساتنگارا غربی، لابوان باجو در نوساتنگارای شرقی، واکاتوبه در سولاوسی شمالی و نوروتای در مالوکو.

منبع: http://www.thejakartapost.com/news/2017/04/03/travel-agents-airlines-told-to-offer-governments-10-tourist-destinations.html

رئیس جمهور آمریکا اندونزی را در لیست اهداف حمله خود قرار داده است

یک هفته بعد از دیدن دادخواست (petition) آمریکا بر علیه دیزل سبز (biodiesel) اندونزی، این کشور یک چالش دیگری را در تجارت خود با آمریکا پس از موضع گیری اخیر ترامپ، دیده است. رئیس جمهور آمریکا از دولتمردان خود خواسته است "عدم تعادل تجاری" بین آمریکا و 16 کشور شامل اندونزی را شناسایی و حل کنند.

روز جمعه آخر ماه مارس ترامپ قول داده است وارد کنندگان کشور خود را که مقررات تجارت را رعایت نمی کنند، سرکوب کنند و به سیاستمداران خود دستور داده است تا در مدت 90 روز یک استراتژی برای مبارزه با تخلفات قوانین تجاری و گمرگی آمریکا را طرح و اجرا کرده باشند.

از این لیست 16 کشوری، اندونزی در رده 15 ام می باشد. در تجارت خود با آمریکا اندونزی 13 میلیارد دلار مازاد (surplus) به خود گرفته است. پس از اندونزی کشور کانادا با 11 میلیارد دلار مازاد می باشد. در رده اول آن لیست کشور چین با 347 میلیارد دلار مازاد، سپس ژاپن، آلمان، مکزیک، ایرلاند، ویتنام، ایتالیا، کره جنوبی، مالزی، هند، تایلند، فرانسه، سوئیس، و تایوان.

در مقابل این وضعیت، وزیر تجارت اندونزی آقای انگارتیاستو لوکیتا گفت: دولت با دقت وضعیت را رصد می کند و به زودی اطلاعاتی را مربوط به کالاهایی که ممکن است هدف موضعگیری اخیر آمریکا باشد، جمع می کند.

آقای وزیر گفت: فعلا ما کالاهایی که ممکن است مورد سوال دولت آمریکا قرار بیگیرد را بررسی می کنیم و از نمایندگان خود در آمریکا خواستار هستیم تا وضعیت را رصد کنند.

بازار آمریکا در سال گذشته از صادرات غیر نفتی اندونزی 15.68 میلیارد دلار دریافت کرده است. کالاهایی که به آن کشور صادر شده است اکثرا کفش، پارچه، محصولات دریایی، و منابع معدنی است. در حالی که کالاهای صادراتی آمریکا شامل هواپیما، سویا و مشاین آلات می باشد.

در این دستور اجرایی، ترامپ خواسته است مالیات گمرگی ضد تامپینک (antidumping duties) که باید به آمریکا پرداخت شود، جمع کنند. به نظر دلوت آمریکا، از سال 2001 حدودا بیش از 2.3 میلیارد دلار مالیات گمرگی ضد دامپینگ جمع نشده وجود دارد.

در 23 مارس یک اتحادیه تجاری آمریکایی یک درخواست نامه ای را به دپارتمان تجارت آمریکا و تجارت بین المللی آمریکا ارسال کرده است که آمریکا سیاست ضد دامپینگ  و countervailing duties را بر واردات دیزل سبز از اندونزی تحمیل کنند.

یک فعال اقتصادی اندونزی در نهادی به نام Institute for Development of Economics and Finance (INDEF) آقای بیما یودیستیرا گفت: سیاست ضد دامپینگ آمریکا زیاد بر میزان تجارت در کل اندونزی اثری نخواهد گذاشت.

وی افزود: مثلا برای کالاهای کفش و پارچه ما مازاد (surplus) را کسب کردیم نه به خاطر دامپینک ولی به خاطر اینکه کارگران آمریکا حاضر نیستند این کالاها را تولید کنند چون هزینه کارگری در آن کشور بالا می باشد. به خاطر همین تولید برند های آمریکایی مثل Nike به اندونزی منتقل شده است.

وی گفت: معتقدیم درواقع هدف اصلی آمریکا کشور چین است. برای همین در هفته آینده رئیس جمهور چین برای اصلاح رابطه دوجانبی به فلوریدای آمریکا سفر خواهد کرد.

مدیر بخش امور دریایی اتحادیه کارفرمایان اندونزی آقای توماس دارماوان گفت: محصولات صادراتی اندونزی به آمریکا کاملا با محصولات چینی تفاوت دارد. کالاهای صادراتی ما بیشتر آن منابع معدنی و طبیعی مثل کائوچو و قهوه و خوراک دریایی می باشد در حالی که چین محصولاتشان اکثرا محصولات آماده (end products) می باشد.

وی افزود: اگر آمریکا موانعی بر سرراه کالاهای اندونزی بگذارد، در واقع خودشان خود را به مشکل مواجه کرده اند.

مدیر اجرایی یک نهادی به نام Center of Reform on Economics (CORE) آقای محمد فیصل گفت: اندونزی باید با بقیه کشور دست به دست هم بدهد تا بر علیه اتهامات ترامپ اظهار نظر کند.

مدیر بخش آمریکا و اروپا در وزارت خارجه اندونزی آقای محمد انصار امیدوار است این مسأله تا در بازدید نماینده رئیس جمهور آمریکا آقای Mike Pence به اندونزی کشیده نشود.

این سیاست مدار آمریکا در این ماه آوریل به اندونزی بازدید خواهد کرد. این بازدید جزء برنامه بازدید خود به کشورهای آسیا جنوب شرق شامل ژاپن و کره جنوبی و همچنین اوسترالیا می باشد.

منبع: روزنامه The Jakarta Post, April 3rd 2017

صنعت دستکش لاستیکی اندونزی نیاز به گاز ارزانتری دارد

تولید کنندگان دستکش لاستیکی در اندونزی نسبت به سال 2017 زیاد خوشبین نیستند. این به دلیل عدم قطعیت دولت در پایین آوردن قیمت گاز برای صنایع آنها می باشد. گزارش شده است تعدادی از صنایع دستکش پلاستیکی از سال 2015 تعطیل شده است.

هرچند سال گذشته رئیس جمهور مقرراتی را امضا کرده است که قیمت گاز طبیعی را پایین بیاورد، اما تا به حال فقط سه صنایع کود، پتروشیمی و آهن نتیجه آن را گرفته است.

این مقررات جزء بسته اقتصاد سوم اندونزی می باشد که در 7 اوکتبر 2015 صادر شده است. بر اساس این بسته اقتصادی، دولت برای تعدادی از صنایع اندونزی قیمت گاز را اگر به 6 دلار هر MMBTU برسد، حد اکثر تا 2 دلار برای هر یک MMBTU پایین می آورد. صنعت دستکش لاستیکی جزء صنایعی که منتظر پایین آمدن قیمت گاز است.

مدیر اتحادیه دستکش لاستیکی اندونزی آقای احمد سیف گفت: این صنعت در چند سال اخیر دوران بسیار سختی گذرانده است و اگر قیمت گاز باز هم بالا باشد به سختی تولید کنندگان وضع خودشان را بهبود بخشند.

در حال حاضر اندونزی 90 درصد از محصولات دستکش لاستیکی خود را صادر می کند، اکثرا برای کشور های اروپا و آمریکا است. در سال 2016 ارزش صادراتی این صنعت به میزان 232.5 میلیون دلار رسیده است.

منبع: http://www.indonesia-investments.com/news/todays-headlines/rubber-glove-industry-of-indonesia-needs-a-cheaper-gas-price/item7710